Hallo lief mens, laten we het hebben over opruimen van je rommelige hoekjes, de smoesjes en de triggertjes. Want we hebben allemaal wel iets wat diep begraven ligt. Vakkundig onder het tapijt gestopt, noem ik het meestal.

Pijn, verdriet, verraad, falen, een geheim, angst.
En het ligt daar met een reden. 

Alleen… hoe langer het daar ligt, des te lastiger het wordt om vrij, levendig en luchtig door het leven te dansen. Want eerlijk gezegd, kost het je ongemerkt toch best veel moeite om het daar te houden.

En zoals het meestal gaat… het leven geeft je nou net dat, wat je het liefst zou willen vermijden of onderdrukken…

‘Ik word getriggerd’ is dan zo’n prachtige uitdrukking.
Tja, dat doet het leven. Dat is liefde, zo doet liefde dat nou eenmaal. Het laat je feilloos zien waar jij nog niet helemaal in liefde kunt zijn met alles.

Je wordt dan getriggerd door de ander die dat pijntje, dat rotgevoel, feilloos blootlegt. En je krijgt het allemaal in liefde aangeboden op een gouden schaaltje als het ware.

Je ”Ik heb geen tijd, geen zin, geen geld” smoesjes vallen dan door de mand. Ze kloppen niet helemaal meer met wat je wil zijn of wie je echt bent.

Je ‘als…, dannetjes’ en ‘ja, maartjes’ hebben niet het juiste effect meer.
Leef je eigen waarheid, “walk your talk”… dat klopt allemaal niet meer voor je.

Of je krijgt een rotgevoel en je pijnlijke gevoelens en emoties dienen zich op een ongepast moment weer even aan. Als je moe bent, bijvoorbeeld, dan komen deze niet zo fijne gevoelens of herinneringen zo maar floeps bovendrijven.

Die anderen, je geliefden meestal, blijven je dus herinneren aan de rommelige hoekjes, de smoesjes en de halve waarheden in jezelf en het wordt echt tijd voor de grote schoonmaak, dus…. opruimen maar!

Of blijf je liever steeds meer moeite doen om het allemaal weg te stoppen, terwijl de gedoetjes groter lijken te worden keer op keer?

En zo gaat het nou eenmaal. Je bent een mens, met gedoe.

Onze onderliggende issues zijn een ballast voor de flow van het leven. Dus laten we maar met opruimen en de grote schoonmaak beginnen, maar dan met veel verzoening en liefde. Het verleden is je overkomen, je bent volledig onschuldig.

Kijk je onderliggende issues maar aan.
Ach liefje, wat naar dat je als kind door deze pijn heen moest gaan.
Nu ben je veilig.
Adem het maar in.
Wees maar even hier nu met dit, durf het toe te staan, te voelen.

Wat gebeurt er nou eigenlijk?
Het aangaan van je gedoe hoeft geen strijd te zijn. Het enige wat je kan doen… is ermee zijn in je adem. Nodig je adem uit als je maatje in deze opruiming om schoon schip te maken.

Niets forceren, gewoon blijven doorademen. 
Maak maar verbinding met je adem, haal de pauzes maar weg, voor een poosje, zolang het goed voelt voor je. Stukje bij beetje laat je het toe en dan ben er even mee. Blijf langzaam en diep ademen en je zal merken dat je zenuwstelsel tot rust komt in de flow van je adem.

Het mooie van deze manier van je issues opruimen is dat je veilig gaat voelen in je eigen lijf terwijl er alles mag zijn.

Je merkt dat je issues je steeds minder gaan beïnvloeden.
Dat het je steeds makkelijker lukt om alles toe te laten en te voelen.
Je zal merken dat je sterker wordt en je verdriet, boosheid of eenzaamheid steeds sneller kunt uitademen.

Dat is wat ik noem… er mee zijn.

Het aangaan van je verstopte pijn met je adem is iets wat je rustig op mag gaan bouwen. Wees hierin altijd lief en zacht voor jezelf. Maar blijf wel doorademen en laat de verbonden adem zijn werk doen.

Je adem heeft je lief en het zal je meenemen naar de liefde die je bent…

Dus neem je tijd en beslis dat je niet langer alles diep hoeft te verstoppen.
Het is er, dus laat het er ook maar echt zijn in de veiligheid van je adem.
Zo kan je weer door. Lichter, veiliger, in liefde. 

* HET IS NIET WAT JIJ KAN DOEN VOOR JE ADEM, MAAR WAT DE ADEM KAN DOEN VOOR JOU *